Ο πρώην πρόεδρος του Σύριζα κινείται σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος από τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος επιμένει ότι υπάρχει δρόμος που καταργεί το Μνημόνιο χωρίς να θέτει εν αμφιβόλω την παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Σημειώνει, μάλιστα, ο Αλέκος Αλαβάνος ότι μπορεί να αποβεί μοιραία μια λάθος εκτίμηση για τα περιθώρια ευλυγισίας, που έχουν η Γαλλία ή η Γερμανία.
Διαβάστε ορισμένα σημεία από το άρθρο του:
«Η Ελλάδα ήταν στους νικητές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου γιατί ο Βενιζέλος διείδε την επιτυχία της Αγγλογαλλικής Συμμαχίας, έφτασε μετά λίγα χρόνια στη Μικρασιατική Καταστροφή γιατί έσφαλε ότι η στήριξή της θα συνεχιζόταν. Σε μια χώρα εξαρτημένη, η σωστή ή λαθεμένη εκτίμηση για τις κατευθύνσεις και τα όρια των Μεγάλων Δυνάμεων (από τη Δεξιά για να ευθυγραμμιστεί, την Αριστερά για να εναντιωθεί) οδηγεί από τον θρίαμβο μέχρι την πανωλεθρία. Αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο σήμερα. Και με τον Ολάντ και τις προθέσεις του για ανάπτυξη και με ένα «όχι» των Ιρλανδών στο Ευρωσύμφωνο, τα όρια τροποποίησης των όρων των δανείων είναι ελάχιστα και σε δευτερεύοντα σημεία, που δεν μπορούν να απαντήσουν στις άμεσες ανάγκες και στην κλιμακούμενη οργή του λαού…
… Δυνατότητα κατάργησης του Μνημονίου δεν υπάρχει παρά μόνο εκτός Ευρωζώνης. Μια λάθος εκτίμηση εδώ για τα περιθώρια ευλυγισίας της Γαλλίας ή της Γερμανίας μπορεί να αποβεί μοιραία.
«Ήρεμα, ήρεμα κι απλά», γράφει ο Γιάννης Ρίτσος. Αυτό χρειάζεται να κάνει σήμερα η Αριστερά. Να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις της και «ήρεμα και απλά» να πει στον κόσμο: «Εμείς θέλουμε την άμεση και πλήρη κατάργηση των δανειακών συμβάσεων και των νόμων τους. Ήδη ακούμε την Ευρώπη να μας απειλεί με έξοδο από το ευρώ. Για να μη βρεθούμε στο χάος έχουμε ετοιμάσει το σχέδιό μας για την έξοδο».
Πάνω σε μια τέτοια βάση θα μπορούσαν να συνυπάρξουν και οι δυνάμεις που την αποχώρηση από το ευρώ θα την έχουν ως εφεδρικό Σχέδιο Β΄ και οι δυνάμεις που την έχουν κιόλας ως Σχέδιο Α΄ (όπως το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής). Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο υπάρχει μια ευρεία βάση συνεργασίας, αλλά κυρίως οι εργαζόμενοι γνωρίζουν, ούτε θα απογοητευθούν ούτε θα αιφνιδιαστούν και συμμετέχουν ως συμπρωταγωνιστές.
Η Αριστερά μπορεί ταυτόχρονα να υψώνεται και να χαμηλώνει. Να ανεβαίνει καλπάζοντας εκλογικά και να αποδομείται ο ριζοσπαστικός πυρήνας των ιδεών και αξιών της, οι διαχωρισμοί «Αριστερά», «Κέντρο», «Δεξιά» να χάνουν τη σημασία τους. Το έχουμε δει στην Ιταλία, το βλέπουμε τώρα στην Κυπριακή Δημοκρατία. Στην Ελλάδα σήμερα οι «απελπισμένοι» αναζητούν αγωνιωδώς ελπίδα, από όπου κι αν αυτή προέρχεται. Δεν αξίζει η Αριστερά να αφήσει τα πράγματα στο «κορώνα – γράμματα» κι ας φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή έρχονται «γράμματα» (κυρίως για τον ΣΥΡΙΖΑ). Η ριζοσπαστική Αριστερά μπορεί να αμυνθεί απέναντι στην ευκολία της ίδιας της εκλογικής επιτυχίας. Να μη φοβηθεί το συγκρουσιακό και μετασχηματιστικό της χαρακτήρα. Να κρατήσει τα κοινωνικά της οράματα. Να εντάξει τη θετική συμβολή που μπορεί πια να έχει στα δραματικά προβλήματα του λαού σε μια καινοτόμα αφήγηση ανατρεπτικών αλλαγών σε μια χώρα όχι της Λατινικής Αμερικής, όπου η αλυσίδα ήδη έχει σπάσει από «αδύναμους κρίκους», αλλά της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου